güneşin sıcaklığı yüzüme vurduğunda amansız kimsesiz çırpınışlarım gelir aklıma her gözümü yumduğumda ümitsizlik sonrası olmayan hakikatte kayboluşum derinden bir is çekişle soluduğum nefes kalbimde kırılan bir cam fanus yok olma çabasıyla içimdeki çaresizlik aklıma geldiğinde ne bir yol ne de bir insan etrafımda şehirler kurulsa da yeniden yalnızlığın ortasında