Karanlık, sessiz ve soğuk… 
Yerin altında, görünmeyen bir dünya var. Betondan ve metalden oluşan bir labirentin ortasında, hayatın nefesi kesilmiş. Gözlerimi açtığımda, etrafımda bir tuhaflık olduğunu hissediyorum.
Neden buradayım?
Ne oldu? 
Sadece çaresizliğin sesi yankılanıyor, ama yüreğimin derinliğinde bir şeyler daha var; bir umut kıvılcımı, bekleyişin verdiği bir tedirginlik. Dışarıda, hayat devam ediyor. Ama burada, enkazların arasında sıkışmış ruhlar var: Kaybolmuş hikâyeler, unutulmuş hayaller… Kimi zaman bir fısıldama, kimi zaman bir çığlık; kimi zaman duvarların arasında kaybolmuşken sesler birbirine karışıyor. Her biri farklı bir kaybın, farklı bir mücadelenin sesi. Hayatta kalmak için savaşanlar ve kaybettikleriyle yüzleşmeye çalışanlar, bu karanlık yerde birbirlerine bağlanıyor. Enkazın altında, her şeyin sona erdiği sanılan yerde; yeni bir hayat bulmak için mücadele edenlerin hikâyesi başlıyor. Sadece bedenleri değil, ruhları da sıkışmış durumda.  Kim bilir, belki de burada, en derin karanlığın içinde, kendilerini yeniden bulacaklardır.