Ahlak, sırf özgür olduğu için aklı aracılığıyla kendisini koşulsuz yasalara bağlayan özgür bir fail olarak insan kavramına dayandığı sürece, onun kavrayabilmesi için onun üzerinde başka bir Varlık fikrine de ihtiyacı yoktur. Görevini yerine getirmesi için yasanın kendisinden başka bir teşvik veya görev yoktur. İnsanın böyle bir ihtiyaca maruz kalması en azından kendi hatasıdır; ve eğer öyley-se, bu ihtiyaç kendisi dışında hiçbir şeyle giderilemez: çünkü kendisinden ve kendi özgürlüğünden kaynaklanmayan her şey, hiçbir şekilde onun ahlakının eksikliğini telafi etmez. Dolayısıyla ahlakın kendi adına dine hiç ihtiyacı yoktur  Ahlak böylece kaçınılmaz olarak dine varır ve bu sa-yede kendisini insanlığın dışında, güçlü bir ahlaki Kanun Koyucu fikrine kadar genişletir; O`nun iradesi (yaradılı-şın) nihai sonu olan ve aynı zamanda insanın nihai hedefi de olabilen ve olması gereken de budur..