*Osman Necmi Gürmen, en basit şeyleri dahi sevgi ve dostluğun parıltısı ile sarmalayıp canlandırıyor ve bizi karaların, denizlerin ortasındaki bir cennete doğru sürüp götürüyor. 

‘Gariptir, Garipköy’de baharı beklemez toprak. Her mevsim yeşerir yaban tohumu.’ İşte, kaderin birbirine bağladığı, politik nedenlerden ötürü birbirinden ayrı düşen bu saf, temiz insanların dramı böylesi bir ‘cennette’ geçiyor.

Bu romana konu olan insanların birbirleriyle ve çevreleriyle kurdukları ilişkiler ve mücadeleleri, Hemingway’in İhtiyar Adam ve Deniz romanında tarif edilen mücadeleden çok daha zengin. Burada ana tema, konuşma tarzlarına kadar birbirine benzeyen, tek ve ortak bir hassasiyette birleşen ve birbirine karışan Türk ve Yunan halklarının ortak bağlarından oluşan büyük ilişkiler ağıdır.*

- Vasilis Vasilikos