Hava çok soğuk ve fırtınalıydı. Bildik yol, hüzünlü ve kederli bir manzara resmine çıkıyordu. Eskiden Varto’ya yaz aylarında giderdi. Şimdi ise durum farklıydı. Dayanılmaz bir hüzün içini kemiriyordu. Sanki bu seferki gidişi daha hüzünlü ve uzun süreli olabilirdi. Ama kadere boyun eğmeye niyeti de yoktu. Kendisini orda belki de acımasız bir mücadele bekliyordu ve Harun buna hazırdı. Hatta mücadele ederken diz üstü çökmek bile olsa yine de yolundan dönmeyecekti. Belki onu zindan belki de işkenceler bekliyordu.