Yıldız, Ağır Boşluk’ta daha çok kelimeler ve çağrışımlarla ilerleyen, felsefi göndermelerle yüklü bir öykü anlayışı sergiler. İncinmiş, ıstırılmış hayatların peşine düşülürken, dostsuz, kimsesiz, dayanaksız bu insanların topluma, çevreye ilişkin eleştirileri öne çıkar.

Necip Tosun

Yıldız, günümüz Türk öykücülüğü içerisinde titiz dil işçiliği, yalın ve imgeye dayalı anlatımı, kendine özgü biçimsel denemeleri, yer yer felsefi ve soyut imgelerin sınırlarını yoklayan dili ile çağdaşları içerisinde belirgin biçimde öne çıkıyor. Ağır Boşluk’ta olduğu gibi sıra dışı her yeni öyküsüyle hayat karşısındaki tanıklığını sürdürüyor; varlığımızda içkin ve saklı olanı keşfetmeye, belirgin kılmaya, göstermeye ve bizi
şaşırtmaya devam ediyor.

Ali Karaçalı

Ağır Boşluk, bu başlık altında, buna uygun dolulukta toplanmış yüksek soyutlayımlı öykülerle göz doldurmayı başarıyor bana göre. Kadın karakterlerin görülemeyişine yönelik, satır arası suskunluklarla örülü bu içli, hüzünlü öykülerde sessiz ama o parıltılı yanışı görmemek olanaksız.

M. Sadık Aslankara