Şüphe etmeyen birey dogmalara, şüphe etmeyen toplum genel kanaat ve inançlara, şüphe etmeyen siyaset de zulüm ve sömürüye teslim olur. Tüm bu putların alaca karanlığından azade olmak, şüphenin muhalefetinde yinelenmek, yenilenmek ve dirilmekle imkân dâhiline girer. Adem-i muhalefet (muhalefetsizlik), “şüphe”siz siyasete sorgusuz itaat, kesin ve keskin inançlara teslimiyettir. Bu bakımdan muhalefet, zıtlıkların birbiriyle çatışmasından neşet eden adalet ve hakkaniyetin, ancak onunla temini mümkün olan doğurgan bir ameliyedir. Çünkü kozmosu mümkün kılan kaostur muhalefet. Adem-i muhalefet demek, muhalif hareket ya da partinin yokluğu demek değildir. Muhalefet bir direniş ve eylem değil, bir düşünüş biçimi ve yaşam tarzıdır. Bir toplumda, sadece iktidar kaynaklı olmayan, topluluklar arasında bile aykırı sesler susturuluyor, muhalefet şer ve şeytanla özdeş tutuluyorsa, o toplumda adem-i muhalefet hüküm sürüyor demektir. Elinizdeki kitapta, bu toplumdaki adem-i muhalefetin kökenindeki nedenlere ışık tutulmakta ve niteliğine ilişkin güncel analizler yapılmaktadır. “Adem-i muhalefet”ten “âdem-i muhalefet”e geçmek umuduyla…