Türkiye’de otuz beş yıldır süren çatışmalarda evladını yitirmiş Kürt ve Türk aileleri ziyaret edip insanları acının ve umudun ortak dilinde buluşturmaya çabalayan, bu deneyim sayesinde hem kendi önyargılarından sıyrılma cesaretini gösteren hem de insanları önyargı duvarlarını aşmaya davet eden bir fotoğrafçı Kamran Erkaçmaz. Tarsus’tan, bir aile hikâyesinden başlayıp yola koyulan Erkaçmaz’ın güzergahı Mardin, Şırnak ve Hakkâri’ye, oradan Karadeniz’e, İç Anadolu’ya, Ege’ye uzanıyor. Gücünü barış umudundan alan uzun ve zorlu bir yolcul ktan geriye kalanların bir kaydı niteliğinde Acının İki Yüzü. Erkaçmaz, asker ailelerinin de, evladı dağa çıkmış ana babaların da gözlerinde aynı duyguları okuyor, iki acı arasında bir köprü kuruyor. Acının İki Yüzü, samimi, hemdert olmayı yürekten isteyen bir fotoğrafçının barış çağrısı...

“Önyargıların en büyük düşmanımız olduğunu bu yolculuğumda defalarca yaşayarak, kendimle yüzleşerek öğrendim. Evlat acısının her dilde, her coğrafyada karşılığını gördüm, duydum, hissettim. Geride kalmış, artık gerçekleşemeyecek birçok hayali dinledim. Bu proje sadece benim projem değil. Bu proje, benimle görüşen ailelerin, otel paramı ödeyen gazilerin, evinde beni en iyi şekilde ağırlayan dostların, otostop çekerken beni yolda araçlarına alan insanların, Trabzonlu Fahrettin Ağabey’in, birçok farklı ilde beni misafir edenlerin, üniversite öğrencilerinin ve isimsiz birçok insanın... Kısacası bu proje ülke insanımın projesidir.”