Onlar el değil, amcamın kızlarıydı baba. Karşımda duruyorlardı. Üstelik Piraye, amcamın kopyası gibiydi. Ve Bahar bana benziyordu baba, yani sana. Ben nefret edemedim onlardan baba. Tam tersi kanım kaynadı onlara. Hiç bizim gibi değillerdi. Birbirlerine bağlılardı. Babaları yoktu ama aile olmayı başarabilmişlerdi. Bize ne kadar uzak değil mi baba? Oysa sen ölmemiştin biz niye aile olamadık baba? Yoksa onlardan çaldığımız hayatların karması mıydı bu?