‘‘Ben buraya ilk geldiğimde bu ağaç’’ deyip durdu ve birkaç saniye sonra ‘‘Bu ağaçlar yeşildi’’ diyebildi. Bunları söylerken gözleriyle camın dışındaki yaprakları sararmış elma ağacına bakıyordu. Ana, kızının baktığı yöne doğru dönüp, ayakta kalmak için rüzgara direnen sarı yapraklı ağaca baktı ve ‘‘Keşke hep yeşil kalabilseler’’ diye mırıldandı kendi kendine. Saatlerce oturduğu yerden kızının ince narin ellerini okşayıp gözlerine baktı; içi kan ağlıyordu, ama duygularını kızına fark ettirmemeye çalışıyordu.