"Arkasındaki örtülü heykel onu bir kez daha endişelendirdi. Zihninin arka kısmında, diğer düşüncelerin hemen ardında bu düşünceyi bastırmaya çalışıyordu bir süredir. Ancak heykel tam oradaydı, ona çok yakındı. Elini, o bal mumundan elini kaldırıp ona dokunduğunu varsaydı. Ama o bal mumundandı: hareket edemezdi ki. Hayır, tabii ki de edemezdi. Ama ya ederse?" 
Karanlığın Gücü
 
"Ve artık, ölüm korkusu beynine sanki bir çekiçle vuruluyormuş gibi darbe vuruyordu. Burada tıpkı kapandaki bir fare gibi ölmek, güneş ışığını bir daha asla görmemek, bir pencereye bir daha asla tırmanamamak veya fenerinin ışığında parıldayan görkemli mücevherleri bir daha görememek, bu acımasız duvarların arasında ölünceye kadar tekrar tekrar dolaşmak ve onu dostluğa kabul eden farelerin ölü vücudunun etrafına üşüşmesi korkusuydu bu."
Sessizlik Evi